Twee keer dezelfde steen
De Nederlandse vastgoedbubbel is net als eind jaren zeventig man made: het explosieve resultaat van banken die zo snel mogelijk wilden groeien en een overheid die hun geen strobreed in de weg legt.
Belanghebbenden zijn creatief als het gaat om het verklaren van zeepbellen op de woningmarkt. Er was te weinig grond beschikbaar, zo legden Japanse bankiers indertijd de exorbitante prijsstijgingen in hun land uit. De bouweisen waren te streng, beweerden de Britse projectontwikkelaars. Er kwamen te veel migranten binnen, riepen de Australische makelaars. In alle drie de landen liep de huizenbubbel leeg als een lekkend stoma.
Inmiddels kampt ook Nederland met een wankele woningmarkt. Niet voor het eerst: tussen 1973 en 1978 vond al een hausse plaats. Deze eindigde in een ernstige crisis. De tweede hausse, begonnen in het begin van de jaren negentig, hield langer aan. Maar inmiddels houdt de Rabobank rekening met prijsdalingen tot wel dertig procent. En net als in het buitenland lijken ook hier de overheid, de toezichthouder en de financiële sector als bij toverslag hun eigen aandeel in dit fiasco te zijn vergeten. Op z’n slechtst wordt de ware omvang van de problemen rond de huizen- en kantorenprijzen ontkend. Op z’n best wordt de zeepbel als een natuurverschijnsel behandeld: vervelend, maar niets aan te doen.
Lees verder op Follow the Money
